ΕΡΩΣ - ΑΓΑΠΗ

                       Ι
Αυτά είν' όλα που έχω σήμερα να φέρω,
αυτά, κι ακόμα μια καρδιά μαζί μ' εκείνα.
Κήπους κι αγρούς και την καρδιά μου θα προσφέρω,
μα και περβόλια με πανσέδες και με κρίνα.

Μέτρα τα, να 'χεις σιγουριά, μην έχω αφήσει
κάτι απ' αυτή την προσφορά, κάποιος σου λέγει.
Αυτά, κι όλη μου την καρδιά και το μελίσσι
που θείο νέκταρ στους αγρούς πάντα διαλέγει.

                      ΙΙ
Δικός μου, με της εκλογής της δίκαιης τον πόθο.
Δικός μου, με της θεΐκής της έγκρισης το "δούναι".
Δικός μου, και με διαταγή κι Απόφαση, το νιώθω,
τα κάγκελα της φυλακής να κρύψουν δεν μπορούνε.

Δικός μου, κι ας τον θεωρούν για εμέ απαγορευμένο.
Δικός μου ως το θάνατο κι ακόμα παρά πέρα,
σαν ριζωμένος μέσα μου, προνόμιο χαρισμένο.
Δικός μου, κι ας διαβαίνουνε τα χρόνια μέρα-μέρα

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή της 
Έμιλυ Ντίκινσον 
"Αγάπη",
των εκδόσεων Σ.Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ


                                                      

                                                  ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Ταξίδεψαν μαζί
Στο κόσμο της αγάπης
Με ένα της φιλί
Με ένα του φιλί

Ταξίδεψαν πολύ
Στον κόσμο του ονείρου
Αυτή μικρή πολύ
Αυτός τρελό παιδί

Ταξίδεψαν στη γη
Πνιγμένοι μες στα χάδια
Σ' ορίζοντες κλειστούς
Για τους κοινούς θνητούς

Μ' αν έφυγε αυτή
Αυτός δε χύνει δάκρυα
Κι ας ήταν πιο καλή
Είναι η ζωή μικρή.

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή του
Ντίνου Παπακωνσταντίνου 
 "Των ερώτων ο πρώτος", των εκδόσεων ΜΑΤΙ


                       
                                                  ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

Κελάηδημα στη φυλλωσιά, χρυσή λαμπρή δροσοσταλιά
Άγγιγμα αιθέριο ελαφρό, χαμόγελο ήλιος φωτεινό
Μοίρα καλή σε οδηγά, και την καρδιά μου τη λυγά
Σε βλέπω τώρα, σε ζητώ και χαίρομαι και σ' αγαπώ

Σαν το καθάριο το νερό είναι τα μάτια σου τα δυο
Σαν αεράκι απαλό με έμαθες να σε φιλώ
Ξεπήδησες από τη γη, σα χθόνια θεά εσύ
Σα μια κρυφή δροσοπηγή, σα μια νεράιδα μυθική

Τι να σου πω, τι να μου πεις, όλα τα μυστικά της γης
Δεν φτάνουμε για να σου πω, πόσο βαθιά σε αγαπώ
Κι όταν θα ρθεις, και όταν χαθείς, θα 'ναι ο πόνος μου βαρύς
Κι ο στεναγμός αγαπητός, σαν ένας σύντροφος πιστός


Aπόσπασμα από την ποιητική συλλογή του
Χρήστου Εμμανουηλίδη 
"Ανάσα", των εκδόσεων ΜΑΤΙ



                                                          ΈΡΩΣ

Τραγούδι από ζεστό και ζωηρό αρμόνιο

άδικα ψάχνω Σωκράτη να πιει το κόνιο,

Ζηλεύω του ήλιου το άρμα

για μας τους δυο ήταν βαρύ πολύ βαρύ το κάρμα

Στο στάβλο τ' άλογα κλαίνε

τ' ουρανού άσπρα πουλιά για σένανε λένε

Μάγισσα της ανατολής το είναι μου γλυκά πειράζεις

απ' το πρόσωπό σου το πέπλο σιγά σιγά κατεβάζεις

Το άρωμα της μορφής σου εξωτικό και φίνο

τον πόνο μου μέσα σε χαμηλό ποτήρι πίνω

Με λεπτότητα κι αδιόρατα πολιόρκησες την ψυχή μου

τον ερωτικό σου ρυθμό δεν άργησε ν' ακολουθήσει και

το κορμί μου

Γρήγορα κάτω από πολύχρωμα σεντόνια βρεθήκαμε

γυμνοί στο σύμπαν των άστρων χαθήκαμε

Στην κορύφωση του έρωτα βιαστικά το Θεό είδαμε

μήνυμα χαράς απ' των αγγέλων τις σάλπιγγες πήραμε

Σαν στρατιώτης που χάνει το όπλο του σ' έχασα

στην καρδιά του χειμώνα κόκκινο χιόνι από αίμα έπιασα

Έσβησε με το χρόνο ο έρωτας μα μέσα στο μυαλό μου

διαρκής ανάμνηση έγινες

σα φωτιά που καίει αιώνια, μες τις υπόγειες κι ανήλιαγες

κάμαρες της ψυχής μου έμεινες.

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή του 

Γιώργου Γκογκίδη,

"Ερως", των εκδόσεων ΜΑΤΙ