Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: "30 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ 'ΕΙΚΟΝΑΣ' ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ"


Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ! "ΚΑΤΕΡΙΝΗ: Ο ΤΟΠΟΣ-ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"


Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: "ΚΑΤΕΡΙΝΗ: Ο ΤΟΠΟΣ - ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ"






Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ FRANCIS BRUNELLE







Είναι άριστος γνώστης του ανθρωπίνου σώματος.
Γνωρίζει τις κινήσεις του, την ανατομία του, τις ελλείψεις του, τις υπερβολές του.

Του αρέσει η τέχνη από πολλά χρόνια πριν.
Πάντα εδώ και είκοσι χρόνια που αρχίσαμε να συζητάμε αγωνιούσε και ανίχνευε τον κόσμο, τον εαυτό του, τις αγωνίες και τις ‘φαντασιώσεις’ της τέχνης.

Προβληματίζεται πάνω στην ζωγραφική και από πολλά χρόνια  ‘σχεδίαζε’ την αναφορά του.

Του αρέσει η συζήτηση,
συγκινείται όταν ακούει Bach,
αλλά και χαμογελάει και ερωτεύεται πάντα και με τα πάντα.
Με ένα καλό κρασί, μια γυναικεία ματιά, με ένα cd, με ένα βιβλίο.
Αφήνει τα συναισθήματα του να ξεχειλίζουν, οι κινήσεις του πάντα απλές και η αντιληπτικότητα του μεγάλη.

Προσπαθώ να συγκρατήσω τα γυαλιά μου.
Ανιαρές οι λέξεις-κλειδιά.
Μαθαίνουμε να βλέπουμε και να αισθανόμαστε. Το μέτρο πλέον είναι μέσα μας.
Μας αρέσει ένα έργο.
Μας συγκινεί ένα έργο.
Μας αρέσει και μας συγκινεί ένα αριστούργημα.

Πολλοί είναι οι δρόμοι του νου και ένα το περιεχόμενο με πολλές μορφές εκφραζόμενο.
Εντούτοις η μορφή μπορεί να καθορίσει ένα νέο περιεχόμενο και στο έργο και στο θεατή.
Αυτόν που τρέχει όλα τα χρόνια, τους αιώνες και αντιλαμβάνεται ότι το 1+1=4 είναι εξίσου υπέροχο και υπαρκτό με το 1+1=2
Φλυαρούμε φίλε μου, γιατί είσαι φίλος μου και επιθυμώ να γράψω για το έργο σου και για εμένα.
Το έργο σου είμαι εγώ.
Πώς γίνεται αυτό!
Πάντα υπάρχει μεταφυσική στη μεταφορά του περιεχομένου ενός έργου ή μιας ιδέας.
Ένα λεπτό γιατί τα χαρτιά πάνω στα οποία γράφω με κουράζουν, με κάνουν να αργώ να τα κατακλύσω με συναίσθημα και πάθος για αυτό που βλέπω και αισθάνομαι, αλλά μου δίνουν και λίγο χρόνο να μην χαθώ στην συγκίνηση του συναισθήματος.

 Φίλε μου Francis.
Χέρι χέρι ας δούμε τις γυναίκες σου.
Μας περιμένουν με αγωνία.
Κουνάνε τα πόδια τους ανήσυχες και περιμένουν.
Άραγε τι;
Στάση αναμονής.
Ενσωμάτωσαν όλα τα γεγονότα, τις μνήμες, τις σκέψεις και αποτελούν πλέον τα ‘κολλητά’ δομικά στοιχεία της συνείδησης, αυτής που συλλαμβάνει και ερμηνεύει τον κόσμο.
Με αγωνία, προσδοκία και ανησυχία νέες λυσιστράτες θέλουν να ερωτευθούν, να γεννήσουν, να  ‘τακτοποιήσουν’  τον κόσμο γιατί η σφαίρα, η γη, καταστρέφεται.
Αλλά αυτή η δύναμη υπάρχει είδη μέσα τους και η γνώση και η επιθυμία μπορούν πλέον να σώσουν την γη.
Γυναίκες μεγάλες, μεσαίες, μικρές, πάντα όμορφες όπως και να έχει το πράγμα, ερωτικές περιμένοντας την ματιά μας, το συναίσθημα μας, την εμπιστοσύνη μας, των ανδρών για να ανασύρουν έξω από το βούλιαγμα μας την αλλοτρίωση μας, την εμπορευματοποίηση του εαυτού μας και του συναισθήματος.
Ήλιος, γη, σφαίρα το κεφάλι τους γεννούν τα πάντα, φωτίζουν τα πάντα και είναι το παν.
Η γη.
Μεγάλο το κεφάλι πέφτει πάνω στο σώμα και το ωθεί προς την γη, στέρεο και ισορροπημένο πάντα στις σχέσεις, στις εκτιμήσεις, στις αποφάσεις.
Η ίδια η ζωή.
Αμετακίνητη αλήθεια και υποσυνείδητη αναφορά στον χαμένο παράδεισο.
Α.




J’écris sur des serviettes en papier, tout en relevant  mes lunettes qui peinent à rester sur mon visage.
 Je cherche les mots-clefs, mes mots-clefs, les mots qui traduisent mes sentiments et mes pensées concernant ton œuvre, Francis.
Tu connais bien la morphologie du corps humain, ses mouvements, son anatomie, ses imperfections et ses excès.
Tu es amoureux de l’art et de ses utopies depuis fort longtemps.
Tu connais le monde, tu cherches à y laisser ton empreinte, tu te cherches dans les êtres et les êtres en te dévoilant leur identité, te révèlent la tienne.
Cela fait plus de vingt ans qu’on se connaît.
Dans nos conversations, nous  partageons les incertitudes de l’art, les angoisses de l’existence. Nous apprenons à voir et à sentir. La mesure est maintenant en nous.
« L’homme est la mesure de toutes choses » disait Protagoras.
Nous aimons une œuvre; l’œuvre nous émeut, nous transporte  ailleurs, crée une autre réalité ; l’artiste crée un monde nouveau.
Labyrinthiques sont les chemins de l'esprit mais le contenu est toujours Un. 
Seules ses apparitions diffèrent.
Chaque nouvelle forme révèle  un nouveau sens, chaque fois aussi bien pour l’œuvre que pour le spectateur.
Ainsi, devient-il évident que 1+1=4 est aussi merveilleux et réel que le 1 +1 = 2.
Nous bavardons, tu es mon ami, je veux écrire sur ton œuvre et peut être en écrivant je pénétrerai dans ma propre conscience.
Qu’est-ce qu’est en fait la conscience?
Une conscience pleine et absolue est-elle possible ?  
Ton œuvre, c’est moi.
Comment ça?
Entre moi et l’œuvre s’instaure une métaphysique de la réception ; un  transfert du contenu s’opère pour l’œuvre et pour moi.
L’œuvre et moi nous ne faisons qu’Un. 
Mon ami Francis, main dans la main, regardons tes sculptures.
Inquiètes, elles nous attendent impatiemment.
Elles ont incorporé tous les faits, les souvenirs, les pensées ; elles sont maintenant composantes de la conscience ; cette conscience qui capte et interprète le monde.
Tes femmes, Lysistrata contemporaine, désirent aimer, enfanter, mettre de l’ordre dans le monde ; parce que la Terre se détruit.
Elles ont la force de sauver l’humanité.
Tes  femmes grandes, moyennes, petites, belles comme toujours, érotiques, attendent notre amour, nos émotions ; elles cherchent à nous tirer hors de notre aliénation, de nous sauver de la marchandisation de notre espèce en voie de disparition.
 Dans leur tête : le  Soleil  et la Terre ; elles font naître  le monde ; elles illuminent tout, elles sont le Tout.
La terre.
Femmes vêtues ; elles expriment une attitude, une résistance  envers les événements de la vie.
Leur  tenue reflète leur monde intérieur et révèle des images d'un monde fragmenté où les pièces du puzzle sont toutes aussi différentes les uns aux  autres et expriment une multitude  de  questions, d’événements, de  moments contradictoires en laissant au spectateur l’effort  de les unifier et les interpréter.
L'agonie, l'attente, la lumière, les rappels à  l’Antiquité et aux origines de la beauté (sculpture grecque), leur point de vue sur la vie sont omniprésents dans leurs formes.
Indépendantes de l'artiste, elles sont là debout, interprétantes et interprétées.

Chacune de tes pièces Francis se compose de milliers de pièces assemblées les unes aux autres, créant une continuité  d’actions et de couleurs.
Cependant, le même principe conduit chaque fois à une nouvelle structure.
Le hasard met en ordre un état conscient et un point de vue esthétique.
Le hasard et la conscience de l'artiste se croisent aux bords de ces pièces découpées qui sont les nouvelles fondations d’une nouvelle idéologie, d’un nouvel événement artistique, d’une nouvelle interprétation du monde.

Les femmes vêtues ne somatisent pas les faits extérieurs ni le monde.
Elles restent indépendantes et elles souffrent désespérément des événements qui tombent sur leur corps en désordre, des morceaux d'un monde qui cherche à les aliéner, à imposer le phénomène à l’être, le phénomène à l’essence.
Leur pose, leur attitude montre le degré de conscience et de résistance au système extérieur qui les agresse sans arrêt.
Elles sont en équilibre, elles  révèlent et reflètent en fin de compte l'angoisse de l'artiste.
Elles s’identifient avec lui et lui est présent en eux.
Elles sont vivantes et luttent pour une nouvelle vision de la vie.

Je cherche le «sans réponse», l’ineffable, ce qui est au cœur de l’intuition, ce qui échappe à l'équilibre du monde et ouvre à une nouvelle «plasticité» ; cela fait aussi partie de la vie.
Certes, ce monde nouveau et inévitable instauré par l’artiste, avec sa nouvelle esthétique et son propre équilibre, est là devant nos yeux.
Les faits y sont "liés" ensemble de manière aléatoire.
Il s’agit de morceaux des magazines et des journaux que l'artiste a mis dans son «seau» à lui, seau imaginaire bien sûr, qu’  il a ensuite jetés sur la toile, comme un coup de dés, laissant au hasard de terminer l’œuvre.
«Un coup de dés jamais n’abolira le hasard» écrivait Mallarmé.  
La conscience et la volonté  de l'auteur suivent les exigences du premier papier posé.
Un  monde  nouveau se construit.
Nouveau ?
Possible ?
Impossible?
Serein ?
Un monde qui renverse le monde d’où il vient et contient dans son intérieur les éléments qui vont le renverser lui aussi dans l’avenir.
Le créateur obéit  finalement au processus d'Héraclite et plus tard à celui d’Althusser.

Τraduction: Panayotis Papadimitropoulos




Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

ΠΑΙΔΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ - ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ "ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ"






 Παιδική ζωγραφική - Εργαστήρι Ζωγραφικής ‘ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ’


Τι είναι η παιδική ζωγραφική
*για το παιδί

Είναι μια αδενική ανάγκη.
Προσδιορισμός του κόσμου που ξανοίγεται μπροστά του.
Ανίχνευση και κατανόηση των γεγονότων, των πραγμάτων, των εννοιών.
Έκφραση ενός εσωτερικού κόσμου, όπου το άτομο δέχεται, αποδέχεται, απορρίπτει, αντιστέκεται και προχωράει στον πολιτισμό.
Είναι μια αυτοματική υπέρτατης συνείδησης πράξη.
Είναι ένα όνειρο, ένα παραμύθι.

Τι είναι το εργαστήρι ζωγραφικής «Μινώταυρος»

Μια αφορμή για να εκφράσει το παιδί τον εσωτερικό του κόσμο.
Μια αντίληψη όπου οι «πολιτισμικοί» καταπιεστικοί μηχανισμοί εκτονώνονται και η παιδική ψυχή ηρεμεί.
Ένας εύπλαστος μηχανισμός όπου με  πολύ αργά και μεθοδικά βήματα ακολουθεί το άτομο από την παιδική ηλικία στην εφηβική και μετασχηματίζει την αδενική έκφραση του παιδιού σε συνειδητή επιλογή.
Ένας χώρος όπου η καλή γνώση της ιστορίας της τέχνης επιτρέπει και αποδέχεται την αισθητική «κίνηση» του παιδιού.
Ένας χώρος κοινωνικοποίησης του παιδιού.

Τι είναι ένα παιδικό «ΕΡΓΟ»

Έκφραση ενός κόσμου που τον αντιλαμβάνεται, τον αναλύει, τον κατασκευάζει και γίνεται κυρίαρχός του.
Μια εσωτερική έκφραση ενός ονείρου, μιας φαντασίωσης.
Αποτέλεσμα ενός κοινωνικού περίγυρου μέσα στον οποίο ζει το παιδί.
Μηχανισμός που καταδεικνύει την ψυχική κατάσταση του παιδιού.
Μια επιθυμία για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου.

Γιατί υπάρχουμε

Αφήνουμε, αναδεικνύουμε, κοινωνικοποιούμε, δημιουργούμε ένα χώρο μέσα στον οποίο το παιδί εκφράζεται και απελευθερώνεται από τους κοινωνικούς καταπιεστικούς μηχανισμούς, και αναδεικνύει την εσωτερική του ανάγκη για αναγνώριση, αξιολόγηση, κυριαρχία και δημιουργία ενός όμορφου κόσμου.

A.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

ΜΙΚΡΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΑ... "ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ"

Μικρό σχόλιο στα "Σκουπίδια" (Les Pubelles)του Michel Dambrine Αισθητικά όμορφες φωτογραφίες ενός "αντιαισθητικού" αντικειμένου όπως είναι τα σκουπίδια.

Με προβληματίζει πώς ένα άσχημο και άχρηστο αντικείμενο γίνεται αφορμή μιας αισθητικά όμορφης φωτογραφίας.
Αυτή η αντίφαση βρίσκεται στην αρχή της δημιουργίας ενός σκουπιδιού.
Όταν αγοράζουμε ένα μπουκάλι κρασί η φόρμα, η ετικέτα του μας προσελκύει και μας υποβάλλει το περιεχόμενο ως μια αξία.
Αφού καταναλώσουμε το κρασί το μπουκάλι αυτομάτως από μια αισθητική αξία γίνεται άχρηστο προϊόν-σκουπίδι.
Ο αισθητικός επαναπροσδιορισμός του σκουπιδιού θα μας βοηθήσει σε μια άλλη σχέση μ' αυτό σ' ένα κόσμο όπου τα σκουπίδια μας περιβάλλουν και αγωνιζόμαστε πολλές φορές, όπως όπως να τα ξεφορτωθούμε και όχι να τα χρησιμοποιήσουμε.
Εδώ έχω να επισημάνω ότι ένα προιόν, ένα μπουκάλι, μια πολυθρόνα κ.λπ έχει δημιουργηθεί για μια συγκεκριμένη  χρήση πέραν της οποίας είναι άχρηστο.
Ο αισθητικός επαναπροσδιορισμός ενός σκουπιδιού θα φέρει στο προσκήνιο την "εσωτερική" αξία του αντικειμένου και έτσι ίσως μπορέσουμε να το αντιληφθούμε διαφορετικά ή να το αποδεχτούμε αναγνωρίζοντας σ΄αυτό άλλη ποιοτική διάσταση.

Α.



Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

MICHEL DAMBRINE: PHOTOGRAPHIES


POUBELLES-ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ







Ο Michel Dambrine γεννήθηκε στο Παρίσι το 1939. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Ivry.
Michel Dambrine né à Paris en 1939.  Vit et travaille à Ivry.

Expositions personnelles-Ατομικές εκθέσεις

2011        - Galerie MATI   Katerini    Grèce  (En préparation).

2011        - Mur mure    Rencontres des Arts  . Mers-sur-Indre.

2011        - Rives et chemins de Loire    Espace Culturel – Mairie de Châtillon sur Loire.

2010        - Dérives de Loire    Espace Culturel de Gien.

2009        - Drap’eau    Rencontres des Arts  . Mers-sur-Indre.

2005        - Traces d’Exode    Rencontres des Arts  Thevet-saint-Julien.

2004        - Traces d’Exode    Le Tremplin   Ivry.

2003        - Photographies    « Au Bock de Bohême »  Paris.

2002        - Traces d’Exode    Galerie Mati  Katerini    Grèce.

1998        - Encadreurs encadrés « L’œil du Huit »    Paris.

1995        - Itinéraire 1980-1993    Institut Français de Thessalonique    Grèce.

         1992        - Galerie « Entre-Temps »    La Roche-Sur-Yon.

1991        - Photographies    Espace « Bateau Lavoir »    Paris.

         1990        - Oblique Haute   Galerie Fernand Léger    Ivry.

1988        - Lumières captives   « Au Bock de Bohême »     Paris.

1985        - Images en péril   « Au Bock de Bohême »    Paris.


Expositions collectives-Ομαδικές εκθέσεις

            1994        - Salon Saga   Paris.

1988        - Série « Parking »   Centre National de Photographie  Paris.
- Images « Capitale »   Centre Georges Pompidou  Paris.

- Exchanges in Imagination    (The Clarence John Laughlin Collection)
            New Orleans Museum of Art   New Orleans.
         1986        - 4+4   Galerie Fernand Léger    Ivry.
         - Galerie 39A    Limoges.

         1984        - La chambre   Centre National de Photographie  Paris.

Collections-Συλλογές

- Musée Réattu  Arles.

- Bibliothèque Nationale  Paris.

- New Orleans Museum of Art  New Orleans.

- Kodak-Pathé  Paris.

Publications-Εκδόσεις


2008        - « AUTOUR DE L’ILE A GASTON »,  (Coffret en édition limitée)
           Gravures de Sylvain Salomovitz
           Photographies de Michel Dambrine,

1993        - « PAYSAGES »,  (Coffret en édition limitée)
                   Gravures de Liliane Eve Brendel
                   Photographies de Michel Dambrine,

1993        - « LABARINTE »,  (Coffret en édition limitée)
                  Photographies d’affiches lacérées de Michel Dambrine.
                  Textes de Jacques Villeglé .

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ FRANCIS BRUNELLE ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ


Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ! "ΦΡΙΝΤΓΙΟΦ ΝΑΝΣΕΝ: ΕΝΑΣ ΝΟΡΒΗΓΟΣ ΗΡΩΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ;"




Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ματι» το βιβλίο της νορβηγίδας συγγραφέας
 Berit Tolleshaug
  Φρίντγιοφ Νάνσεν
       Ένας νορβηγός ήρωας σε μια ελληνική τραγωδία;

Η Μικρασιατική εκστρατεία, Η Μικρασιατική καταστροφή, η Συνθήκη της Λωζάνης, η αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών και κύρια ο ξεριζωμός 1.500.000 Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη χάραξαν και καθόρισαν το μέλλον και την ανάπτυξη του νέου Ελληνικού κράτους.

Το θέμα το διαπραγματεύτηκαν και το διαπραγματεύουν πολλοί έλληνες επιστήμονες (όπως εξάλλου αναφέρει και η συγγραφέας), αλλά η μελέτη της ιστορικού κας Berit Tolleshaug συμπληρώνει, αναδεικνύει, παρουσιάζει και ανοίγει δρόμο στην προσέγγιση ενός τόσο ουσιαστικού θέματος όπως η Συνθήκη της Λωζάνης και η αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών [Ελλήνων –Οθωμανών(Τούρκων)] και μάλιστα με κορμό, πάνω στον οποίο στηρίζει και κατασκευάζει πολύ προσεκτικά την επιστημονική της άποψη, τον νορβηγό ήρωα Φρίντγιοφ Νάνσεν.

Ο Φρίντγιοφ Νάνσεν με το πλοίο Φραμ συνέβαλε αποφασιστικά στην εξερεύνηση των πόλων, ταυτίστηκε με το νεοσύστατο νορβηγικό κράτος, και ως διεθνής, ανεξάρτητη, ανθρωπιστική προσωπικότητα(ύπατος αρμοστής της Κοινωνίας των Εθνών) αγωνίστηκε και για την επιβίωση των εξαθλιωμένων για διάφορους λόγους λαών (του ρώσικου μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, του αρμενικού μετά τη γενοκτονία από τους Τούρκους, του ελληνικού προσφυγικού πληθυσμού μετά την αναγκαστική ανταλλαγή) και τον επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων και των αξιών των ιδρυτικών λαών της Κοινωνίας των Εθνών ώστε ο ανθρωπισμός να πρέπει να είναι κυρίαρχη και πρώτη επιλογή τους.

Το βιβλίο αποτελείται από τρία θεματικά κεφάλαια εκτός από την εισαγωγή και το συμπέρασμα.
Το κεφάλαιο I, Ο ήρωας, δίνει μια γενική παρουσίαση και διαπραγμάτευση του Φρίντγιοφ Νάνσεν ως πρωταγωνιστή, με έμφαση στις μεθόδους και τις προσεγγίσεις του. Η ανάλυση επικεντρώνεται γύρω από το πολιτικό και ανθρωπιστικό του έργο σε συσχέτιση με την Κοινωνία των Εθνών. Καθώς η θέση του Νάνσεν στην Κοινωνία των Εθνών προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τη φήμη του ως πολικού εξερευνητή, παρατίθεται στην αρχή του κεφαλαίου μια περίληψη της ζωής του και της δράσης του.
    Ο Φρίντγιοφ Νάνσεν εισήλθε στην ελληνική τραγωδία  εν έτει 1922 με την ιδιότητα του ΄Υπατου Αρμοστή της Κοινωνίας των Εθνών για τους έλληνες πρόσφυγες. Για να εξεταστεί  ο ρόλος του στη διαμόρφωση μιας λύσης στη σύγκρουση, είναι, εντούτοις, αναγκαίο να υπεισέλθει κανείς στις διάφορες προϋποθέσεις και τις αιτίες που αποτέλεσαν τη βάση για τα γεγονότα του 1922.
Το κεφάλαιο II, Η τραγωδία, έχει ως αφετηρία τις περιφερειακές προϋποθέσεις που αποτέλεσαν τη βάση της απόφασης για μια υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Σε μια ανασκόπηση των άμεσων και των βαθύτερων αιτίων που προκάλεσαν την απόφαση, καταγράφονται στο παρόν κεφάλαιο οι πολιτικές και ιδεολογικές δομές που έθεσαν περιορισμούς στις δραστηριότητες του Νάνσεν ως ΄Υπατου Αρμοστή της Κοινωνίας των Εθνών για τους έλληνες πρόσφυγες.
Το κεφάλαιο III, Κάθαρσις, συνδέει τον ήρωα από το κεφάλαιο I με την τραγωδία από το κεφάλαιο II και αναλύει το έργο του Νάνσεν ως ΄Υπατου Αρμοστή για τους έλληνες πρόσφυγες. Το πρώτο μέρος του κεφαλαίου διαπραγματεύεται το Νάνσεν ως ανθρωπιστή πρωταγωνιστή· το δεύτερο μέρος, την αξία του ως πολιτικού παράγοντα με ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία του στη διαδικασία που οδήγησε στη συμφωνία ανταλλαγής. Δίνεται έμφαση στην θεώρηση του πρωταγωνιστή Νάνσεν σε σχέση με διαρθρωτικούς περιορισμούς όπως ο επιθετικός εθνικισμός και η πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων. Το κεφάλαιο περιέχει επίσης μια παρέκβαση, όπου χύνεται φως στα κριτήρια και τις συνέπειες του σχεδίου της ανταλλαγής. Το συμπέρασμα παρέχει μια ανακεφαλαίωση της μελέτης.

Το βιβλίο συμπληρώνουν οι φωτογραφίες αρχείου για το Φρίντγιοφ Νάνσεν, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, το Γιασέρ Κεμάλ, των προσφύγων κ.λπ

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Η ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ ΜΑΤΙ


"Είστε για ένα ταξίδι στα ανοιχτά, για ένα ρίσκο..."

Θα δέσουμε την άγκυρα στα φτερά των γλάρων και θα ορίσουμε τιμονιέρη την
                Αλκυόνη Παπαδάκη.

Η συγγραφέας  θα βρίσκεται την Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011, στις 7.30 το βράδυ,
στην Αίθουσα Τέχνης και Λόγου  'μάτι',  να συνομιλήσει με το αναγνωστικό κοινό
της Πόλης μας, να γεμίσει  με τα όνειρα και τις σκέψεις του νέου της βιβλίου:
"Τι σου είναι η αγάπη τελικά..." εκδ. Καλέντης, τα αμπάρια  της καθημερινότητάς μας.

 Την περιπέτεια της γραφής της θα προσεγγίσει η εκπαιδευτικός κ. Λένα Παταρίδου και τη χαρά της ανάγνωσης του έργου της η καθηγήτρια κ. Βαβατσούλα Ρούλα

                                                                                       Με εκτίμηση
                    
                                                             Η Ομάδα  Ανάγνωσης του βιβλιοπωλείου "Μάτι"

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ LUXEMBOURG ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ









Κήπος του Luxembourg
Aνάσα στο Παρίσι, τρέξιμο, άραγμα στις σιδερένιες καρέκλες,
αναπνοή δροσιάς, καταπληκτικές συνθέσεις λουλουδιών και δέντρων,
πάμπολλα αγάλματα αναδυκνύονται μέσα σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου.
...
Και εκεί αραχτοί, ηλιοθεραπεία με βιβλία.

(Φωτογραφίες: Γιάννης Πασχαλίδης)

                                                                          Καρέκλα
                                                                      David Hockney

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

ΕΓΓΡΑΦΑ

                               
Το βιβλίο του Διοσκουρίδη''Περί ύλης Ιατρικής" στα Αραβικά.
Η μετάφραση έγινε πρώτα από τα ελληνικά στα συριακά και μετά στα αραβικά, στη Βαγδάτη, τον 3ο αι.ΑΗ.

ΧΑΡΤΕΣ


Χάρτης από την ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα από το "Βook on Navigation" του Walters Art Museum.
Ο αυθεντικός σχεδιάσθηκε το 932 ΑΗ για τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν Ι, από τον Piri Reis.
Ο παραπάνω χάρτης έγινε στο τέλος του 11ου αι.ΑΗ


Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

ΑΝΑΣΑ

Όταν σταματά ο χρόνος

Στους γηλόφους της προσφοράς σου
Τότε μόνο υπάρχω
Στους πόρους του δέρματός σου
Ψηλαφώ το απέραντο
Κάθε διφορούμενη στιγμή
Σ' έχω δίπλα μου
Συλλαβίζοντας το όνομά σου τροποποιώ
Τις φθίνουσες ώρες και αγγίζοντάς σε
Ανθίζουν οι ανεμώνες των ονείρων
Στο χνούδι κρύβεται το ανυπέρβλητο
Και σ' ένα γέλιο ο ήλιος

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή του Χρήστου Εμμανουηλίδη... ΑΝΑΣΑ





Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΠΡΟΒΑΤΙΔΗ ΣΤΟ MERS-SUR-INDRE

Μερικά από τα έργα του Σάββα προβατίδη που προβλήθηκαν στο Mers-Sur-Indre...