Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΑΡΡΕ: ΔΕΣΜΟΙ ΑΙΜΑΤΟΣ" ΣΤΟ NOIZY.GR

Θα αναρωτιέστε εύλογα τι είναι Κομαρρέ… Λοιπόν, Κομαρρέ είναι μια υβριδική ανθρώπινη φυλή, ειδικά αναθρεμμένων οργανισμών, με σκοπό να ικανοποιούν τις ανάγκες για αίμα της αριστοκρατικής κάστας των βρικολάκων. Ανάλογα με την καθαρότητα του αίματος ενός Κομαρρέ οι βρικόλακες πληρώνουν αδρά για την απόκτησή τους.

Αυτό που δεν γνωρίζουν οι βρικόλακες- "προστάτες"- "αφέντες" είναι ότι οι Κομαρρέ εκπαιδεύονται στην τελειότητα των πολεμικών τεχνών για την υπεράσπιση του εαυτού τους, αν αυτό χρειαστεί, απέναντι στον προστάτη τους.

komarre Όπως πολύ καλά καταλάβατε έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο για τους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας. Ένα βιβλίο με βρικόλακες, νόθους, στοιχειά, αγελαίους (έτσι ονομάζονται οι θνητοί από τους βρικόλακες), βαρκολάι. Ένα περιπετειώδες βιβλίο που σε καμία περίπτωση δεν το θεωρείς κοινότυπο και βαρετό.

Όταν δολοφονείται ο προστάτης της Κρίσαμπελ, η ίδια θεωρείται από την κάστα των βρικολάκων ως ύποπτη για το φόνο. Αρχίζει να ζητά καταφύγιο ανάμεσα στον κόσμο των αγελαίων. Δύσκολο πράγμα να μην ξεχωρίσει από τη μάζα, όταν όλο της το σώμα είναι περίτεχνα διακοσμημένο με μια χρυσή δαντέλα, σημάδι των Κομαρρέ . Πέφτει επάνω στο Μάλκομ, εξορισμένο βρικόλακα από την αριστοκρατική κάστ και καταραμένο να σκοτώνει κάθε πλάσμα που πίνει.

Οι συνθήκες κάνουν την Κρίσαμπελ και το Μάλκομ να συνεργαστούν… Προκειμένου να αποτρέψουν μια συνομωσία για το σπάσιμο της Συνθήκης ανάμεσα στο θνητό και στον υπερφυσικό κόσμο. Αν αποτύχουν, τα πάντα θα κυριευτούν από το απόλυτο χάος.

Η συγγραφέας κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον στις σελίδες του βιβλίου της, συνδυάζοντας πολλά υπερφυσικά όντα σε ένα κόσμο. Οι χαραχτήρες, ανθρώπινοι και φανταστικοί συνάμα. Μια ιστορία περιπέτειας και όχι αγάπης, ευτυχώς! Όχι όπως μας έχουν συνηθίσει οι βαμπιροσυγγραφείς. Σπάει την μονοτονία των βαμπιρικών μυθιστορημάτων που έχουν βγει κατά κόρον μέχρι σήμερα.

Οι διάλογοι, καταιγιστικοί και πολλές φορές καθηλωτικοί , κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Εδώ το "κακό" κυνηγάει το "κάκιστο", ώστε να κρατηθούν οι μέχρι τώρα ισορροπίες ανάμεσα σε θνητούς και υπερφυσικά όντα.

Ιερές τελετές, δαίμονες, ένας συναρπαστικός κόσμος ξετυλίγεται στις σελίδες του χωρίς τις υπερβολές των βιβλίων του είδους. Δεν θα σας πω τι γίνεται στο τέλος. Άλλωστε είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς των Κομαρρέ.

Θα περιμένετε όπως και εγώ την συνέχεια....

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Για να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα όπου δημοσιεύτηκε το άρθρο, ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΓΙΩΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ "ΔΙΑΒΑΖΩ, ΤΑΞΙΔΕΥΩ, ΧΑΝΟΜΑΙ"

Την περασμένη Παρασκευή, 13 Σεπτεμβρίου, η συγγραφέας των εκδόσεών μας, Γιώτα Παπαδημακοπούλου, φιλοξενήθηκε από την Αλεξάνδρα Κουτσούκου στην σελίδα "Διαβάζω, Ταξιδεύω, Χάνομαι" στο Facebook όπου και συνομίλησε με αναγνώστες και απάντησε στις ερωτήσεις τους. Σας παραθέτουμε το κείμενο μέσα από το οποίο "γνώρισαν" την συγγραφέα μας, όσοι δεν την ήξεραν, το οποίο και δημοσιεύτηκε στην στήλη της σελίδας, "Σήμερα γνωρίζουμε...":


"Πριν από εικοσιεννιά σχεδόν χρόνια, μόλις μια μέρα πριν την Πρωτοχρονιά του 1985, η μαμά μου πήγε, για πολλοστή φορά εκείνη τη βδομάδα, με πονάκια στο νοσοκομείο και ο γιατρός, έπειτα από παρότρυνση μιας θείας της -και απελπισμένος προφανώς που αναγκαζόταν κάθε τρεις και λίγο να τρέχει σαν παλαβός πιστεύοντας ότι γεννάει- αποφάσισε να προβεί σε τεχνητούς πόνους. Η μαμά μου ναι μεν είχε πόνους όμως εγώ, δεν έλεγα να κατέβω. Είχαν μάλλον βολευτεί στην κοιλίτσα και δεν μου άρεσε και πολύ η ιδέα να αντικρίσω τον κόσμο. Ο γιατρός, βγήκε από την αίθουσα τοκετού και ανακοίνωσε πως δεν κατέβαινα και ότι θα προχωρούσε σε καισαρική τομή. Μέχρι να επιστρέψει στο χειρουργείο, εγώ είχα βγάλει ήδη το κεφάλι μου έξω και πιθανολογώ πως σε αυτό, έπαιξε ρόλο το γεγονός πως δεν μου άρεσε η ιδέα να πετσοκόψουν την κοιλιά της μαμάς μου με νυστέρια και να έχει μια άσχημη τομή για το υπόλοιπο της ζωής της. Ήταν κι εξακολουθεί να είναι πολλή όμορφη για να φέρει τα άσχημα σημάδια που εκείνη την εποχή άφηνε μια επέμβαση όπως αυτή. Και μην βλέπετε που τώρα είμαι λεπτοκαμωμένη... γεννήθηκα 55 πόντους και 4,5 κιλά, θηρίο ολόκληρο και παρά που τώρα έχω πλούσια, πυκνά, ατίθασα κατσαρά μαλλιά, τότε μόνο λίγο χνούδι σκέπαζε το κεφαλάκι μου. Μόνο ένα χαρακτηριστικό είναι ίδιο... τα μάτια μου, μεγάλα και διψασμένα για να ρουφήξουν κάθε εικόνα γύρω τους. Είναι ξεκαρδιστικό να ακούτε τη μαμά μου να λέει πόσο τρόμαξε όταν η νοσοκόμα της είπε, “το μωρό σας δεν έχει ούτε αυτιά, ούτε μύτη, ούτε στόμα, μόνο δύο τεράστια μάτια”. Τελικά η νάρκωση, έχει όντως παρενέργειες.
Μεγάλωσα με πολλή αγάπη και τρυφερότητα και θα έλεγα πως ποτέ οι γονείς μου δεν με καταπίεσαν. Είχα απόλυτη ελευθερία, αφού παραήμουν τσαμπουκαλού για κορίτσι, με περισσότερο τσαγανό ακόμα και από τα συνομήλικά μου αγόρια και ήξερα πολύ καλά πως να προστατεύω τον εαυτό μου αλλά και όσους άδικα βάλλονταν από εκείνους που ήταν πιο ισχυροί από αυτούς, ή που τουλάχιστον, έτσι νόμιζαν. Οι γονείς μου, πάντα με άφηναν να κάνω αυτό που θέλω, ακόμα κι όταν είχαν αντιρρήσεις καθώς γνώριζαν πως αν έβαζα κάτι στο μυαλό μου, κανείς δεν μου άλλαζε γνώμη και για κανέναν λόγο. Προτιμούσα να κάνω λάθη και να μαθαίνω μέσα από αυτά, παρά να ζω συμβατικά χωρίς να ρισκάρω.
Από μικρό παιδί, αγαπούσα τα γράμματα, τη μάθηση, τη γνώση. Αφιέρωνα πολλές ώρες στο να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία, αναλύοντάς τα έπειτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία τους αράδα. Αυτό, ήταν κάτι που οι φιλόλογοί μου απολάμβαναν και καμάρωναν σε μένα, παροτρύνοντάς με από τα προεφηβικά μου κι όλας χρόνια να ασχοληθώ με τον χώρο του βιβλίου και των εκδόσεων. Τότε, δεν έπαιρνα τα λόγια τους στα σοβαρά και όντας πρακτικός άνθρωπος, αποφάσισα να σπουδάσω υπολογιστές και λογιστικά στα οποία και αφοσιώθηκα με αγάπη. Όμως το πάθος μου για την λογοτεχνία, δεν έσβησε ποτέ και έτσι, με τα χρόνια, κατάφερα να κάνω το hobby μου επάγγελμα και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από αυτό. Και όλοι με ρωτούσαν, “δεν θες να γράψεις μια δική σου ιστορία;” Φυσικά και ήθελα όμως, όπως όλα τα πράγματα, έτσι κι αυτό, χρειάστηκε το χρόνο του να ωριμάσει μέσα μου.
Πριν από τέσσερα χρόνια, ξεκίνησα να γράφω το “Ξεπεσμένοι Άγγελοι”, ένα βιβλίο του οποίο τον τίτλο και το τέλος, είχα εξ' αρχής στο μυαλό μου. Η ίδια η ιστορία, γυρόφερνε στο νου μου για πολλά χρόνια και τελικά, αποφάσισα να μεταφέρω τις σκέψεις στο χαρτί μετατρέποντάς τες σε συναισθήματα. Μια ιστορία για μια νέα, σύγχρονη κοπέλα, την Αγγελική, η οποία ζει σε ένα περιβάλλον τόσο ασφυκτικό και καταπιεστικό που με τον τρόπο του, την αναγκάζει να ζήσει σύμφωνα με τα θέλω των ανθρώπων που την περιβάλλουν, χωρίς να δίνει την πρέπουσα προτεραιότητα στα δικά της θέλω, στα δικά της όνειρα. Αγαπάει την οικογένειά της, τους φίλους της, όσους την περιβάλλουν οι οποίοι όμως, περιμένουν πράγματα από εκείνη χωρίς να την ρωτήσουν αν στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύουν όλα όσα εκείνη επιθυμεί. Έχει μια σχέση δύο χρόνων με τον Μιχάλη και έχει αποφασίσει πως για εκείνη, είναι σύντροφος ζωής. Όλοι τον εγκρίνουν, είναι καλός, της προσφέρει εξασφάλιση και θα μπορέσει να κάνει μια όμορφη οικογένεια μαζί του. Όμως στη ζωή της θα μπει ξαφνικά ο Άγγελος και όλη της η κοσμοθεωρία θα αλλάξει. Θα συνειδητοποιήσει πως η ζωή της δεν είναι αυτή που ονειρεύτηκε, πως υπάρχουν δεκάδες πράγματα που θα ήθελε να κάνει και δεν τόλμησε και πως ο έρωτας, μπορεί να σημαίνει κάτι περισσότερο από συντροφικότητα. Και εκείνη, παγιδευμένη ανάμεσα στις ανασφάλειες και στα πρέπει, σε εκείνα που λαχταράει και εκείνα που οι άλλοι περιμένουν από εκείνη, μπλέκεται σε έναν φαύλο κύκλο γεμάτο από λάθη και βεβιασμένες αποφάσεις που τελικά, προκαλούν πόνο και αφήνουν πληγές. Και το ερώτημα είναι, θα διεκδικήσει την ευτυχία της, τον εαυτό της; Και αν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως στις μέρες μας, όλα τα παραπάνω, δεν είναι ρεαλιστικά, κάνουν λάθος. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν εξελιχτούμε, το να καταπιέζουν κάποια παιδιά τα θέλω τους, θα αποτελεί πραγματικότητα. Μερικά πράγματα, πολύ απλά, δεν αλλάζουν. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν πως, ξέρουν τι είναι το καλύτερο για εμάς και θα προσπαθούν να μας πείσουν γι' αυτό, πετυχαίνοντας οι απόψεις τους να μας γίνουν βίωμα, προσωπική αλήθεια και συνήθεια, ένα ακόμα δεδομένο. Όμως τελικά, ένα είναι σίγουρο. Ότι αν ζήσεις χωρίς να κάνεις λάθη, χωρίς να διεκδικήσεις αυτά που θες, χωρίς να πάρεις τις προσωπικές σου αποφάσεις, με ελεύθερη βούληση και συνείδηση του τι αποτελέσματα μπορεί αυτές να επιφέρουν, θα ζήσεις μισή ζωή. Γιατί η ζωή, δεν αποτελείται μόνο από όμορφες στιγμές αλλά, από λάθη, πόνο, δάκρυα και όλα αυτά, είναι που σε κάνουν να εκτιμάς περισσότερο την ευτυχία όταν την συναντάς. Αυτές οι σκέψεις, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω να γράφω την ιστορία μου. Αυτά ήταν τα πράγματα για τα οποία, ήθελα να μιλήσω, σε μια κοινωνία που νομίζει ότι με το να καταπιέζουμε το ελεύθερο πνεύμα ευεργετούμε ενώ στην πραγματικότητα, καταστρέφουμε προσωπικότητες, ευνουχίζουμε συνειδήσεις και όνειρα. Ελπίζω όσοι διάβασαν τους “Αγγέλους” μου να μπόρεσαν πίσω από τις λέξεις να ανακαλύψουν όλα αυτά και όσοι δεν το διάβασαν ακόμη, όταν κι αν το κάνουν, να ζήσουν αυτό το ταξίδι, ανακαλύπτοντας στους χαρακτήρες μου και στην ιστορία τους, πράγματα από την ίδια τους τη ζωή, από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Σας ευχαριστώ όλους και μην ξεχνάτε... Να ονειρεύεστε μεγάλα... Ν' αγαπάτε ακόμα μεγαλύτερα..."

Όσοι είσαστε φίλοι της σελίδας και θέλετε να δείτε περισσότερα, όπως τις ερωτήσεις που έγιναν και τις απαντήσεις που δόθηκαν, ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΑΤΟΥΑΖ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΚΟΜΑΡΡΕ"

Μια θαυμάστρια της σειράς, "Ο Οίκος των Κομαρρέ" της Kristen Painter, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μάτι, εμπνευσμένη από το τατουάζ σε σχήμα ήλιου που πρέπει να φέρει κάθε Κομαρρέ, όπως δήλωσε στο πρώτο βιβλίο της σειράς η ίδια η Κρίσαμπελ, το σχεδίασε έτσι όπως εκείνη το φαντάστηκε. Και μπορεί να μην είναι χρυσό ωστόσο, πιστεύουμε ότι έκανε πολύ καλή δουλειά.


Εσάς, πώς σας φαίνεται;

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Η OFFICIAL FANPAGE ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ "Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΑΡΡΕ" ΣΤΟ FACEBOOK


Είστε fan της σειράς βιβλίων της Kristen Painter, "Ο Οίκος των Κομαρρέ", που κυκλοφορεί στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ; Τότε μπορείτε να γίνετε μέλη στην πρώτη ελληνική, official fanpage της σειράς στο Facebook, ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:



Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΑΡΑΜΥΘΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ "ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ" ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΜΑΤΙ

Έχετε βαρεθεί κι εσείς και τα παιδιά σας, τα κλασσικά παραμύθια που εδώ και δεκάδες χρόνια αφηγούνται οι γιαγιάδες και οι παππούδες κι εν συνεχεία, οι ίδιοι οι γονείς; Αν ναι, σας έχω την τέλεια πρόταση. Οι εκδόσεις Μάτι, στη σειρά "Παραμυθόκοσμος", κυκλοφορούν 6 εξαιρετικά παραμύθια, σε κείμενο Γιώργου Χατζή και πανέμορφες εικονογραφήσεις. Ο γιος μου έχει ξετρελαθεί μαζί τους, έστω κι αν η εικόνα ίσως σας κάνει να πιστέψετε πως απευθύνονται σε ελαφρώς μεγαλύτερα παιδιά. Το κλασσικό συναντά την έμπνευση και το αποτέλεσμα, είναι πέρα για πέρα ιδανικό, τόσο για τους μικρούς μας φίλους, όσο και για εσάς. Μέσα από τα παραμύθια αυτά, τα παιδιά διδάσκονται ηθικές αξίες, αρχές αλλά και αρετές, όπως κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κάνει αλλά, με έναν τρόπο φρέσκο και σύγχρονο που ωστόσο, δεν χάνει την κλασσικότητά του.


"Η αλεπού και ο λύκος"
Ο κυρ- Λύκος φρόντιζε, κάθε φορά που πήγαινε στις στάνες για κανένα σφαχτό, να κλέβει και καμιά κοτούλα για τη γειτόνισσά του την κυρά- Μάρω. Έτσι την φώναζε. Κι εκείνη, όταν πήγαινε στα κοτέτσια, στεκόταν έξω απ’ τα παράθυρα και μάθαινε τις κινήσεις των τσοπάνηδων. Έτσι, ο κυρ- Λύκος ήταν πάντοτε ενημερωμένος και προγραμμάτιζε τις ενέδρες του ανάλογα με τις υποδείξεις της φίλης του, της κυρά- Μάρως.


"Ο καλός ψαράς και η πονηρή αλεπού"
Σε ένα μικρό χωριό ζούσε ένας ψαράς με τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά… Η γυναίκα του ψαρά, κάθε βράδυ καθόταν με τον άντρα της κοντά στο τζάκι, άλλοτε με γλυκόλογα και άλλοτε με παράπονο, προσπαθούσε να πείσει τον άντρα της να της αγοράσει μια γούνα…


"Το χαρισματικό αρχοντόπουλο"
Μια μέρα ένας κηπουρός που περιποιόταν τον κήπο του αρχοντικού, είδε ένα παιδάκι, ίσαμε πέντε χρονών, να περιφέρεται τρομαγμένο ανάμεσα στα λουλούδια. Το περιμάζεψε και το πήγε στην αρχόντισσα, γιατί νόμισε ότι ήταν κάποιας οικογένειας που εργαζόταν στο τσιφλίκι… Όταν γύρισε ο άρχοντας το βράδυ από τα κτήματα και είδε το πανέμορφο παιδί, που σαν αγγελούδι καθόταν στην αγκαλιά της γυναίκας του, τα έχασε…


"Ο σκύλος, η γάτα και το ποντίκι" 
Στις εγκαταστάσεις μιας στάνης ζούσαν μια όμορφη γάτα και ένας ποντικός. Τόσο πολύ αγαπημένοι και αχώριστοι φίλοι ήταν, που όλα τα ζώα τους ζήλευαν.
«Αλήθεια», έλεγαν οι κότες κάθε φορά που έβλεπαν τη γατούλα να παίζει με το ποντίκι, «κανένας φούρνος θα έπεσε, γι’ αυτό τα πάνε καλά αυτοί οι δυο!»
Εκείνος, όμως, που δεν μπορούσε να αφήσει έτσι, ατιμώρητη, αυτή τη φιλία, ήταν το μεγάλο μαντρόσκυλο.


"Ο ζορζοβίλης και η μοίρα του"
Σ’ ένα μικρό χωριό γεννήθηκαν δυο αδέλφια που ήταν δίδυμα. Έμοιαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους, που ακόμα και η μάνα τους δυσκολευόταν να τα ξεχωρίσει.
Μόνο μια διαφορά άρχισαν να παρουσιάζουν, όσο μεγάλωναν. Το ένα γινόταν πιο κινητικό, πιο δραστήριο από το άλλο.
Έτσι, από τη μικρή ακόμα ηλικία, το ένα, το δραστήριο, το φώναζαν «ζορζοβίλη» και το άλλο «ακαμάτη».


"Το μαγικό ραβδί και τα τρία αδέρφια"
Σε ένα μεγάλο αγρόκτημα ζούσε μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Ο πατέρας ήταν εργατικός άνθρωπος, αλλά είχε την ατυχία να χάσει τη γυναίκα του, στη γέννα του τρίτου παιδιού τους…
Είχε δυο πολύ όμορφες θυγατέρες και ένα γιο, που τον φώναζε Ντον

Και μπορεί το καλοκαίρι να έφυγε, επειδή όμως η θερμοκρασία ακόμα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και οι όμορφες αναμνήσεις των διακοπών μας συντροφεύουν, υπάρχει πάντα το παιδικό παραμύθι του Σταύρου Παρχαρίδη, "Αχ, γλυκό καλοκαιράκι":


Αναδημοσίευση από "Το Μεγαλείο των Τεχνών":

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΙ "ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ" ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΤΟΥ POLIS ART CAFE

"Στη Βιβλιοθήκη των Ποιητών στο ΠΟΛΙΣ ART CAFE και οι πεζογράφοι που αγαπάμε!!!!"

"Ξεπεσμένοι Άγγελοι" της Γιώτας Παπαδημακοπούλου
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ.


Ευχαριστούμε το Polis Art Cafe και την Βιβλιοθήκη των Ποιητών για την τιμή που μας έκαναν και που μας απέστειλαν αυτή τη φωτογραφία!

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΣ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ


Μιας και ο καιρός δρόσισε και η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει, ας αντικαταστήσουμε τους παγωμένους καφέδες με ζεστούς και ας χαλαρώσουμε με ένα βιβλίο...

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ "Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ" ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ


Είμαι σίγουρη πως η συγκεκριμένη ανάρτηση θα σας σοκάρει καθώς, δεν συνηθίζω να κάνω αναφορές σε βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου. Από την άλλη, ποτέ δεν έκανα διαχωρισμούς, ποικίλες κατηγορίες εμφανίζονται κατά καιρούς στο blog μου και έτσι, δεν βρίσκω κανέναν λόγο να αφήσω απέξω το συγκεκριμένο βιβλίο, ειδικά μέρες που έρχονται.

Για όσους λοιπόν πιστεύουν στην Παναγία, η οποία θεωρείται το πιο σπουδαίο ανθρώπινο πρόσωπο της Ιστορίας μας, το εν λόγω βιβλιαράκι, είναι ένα ιδιαίτερα αξιόλογο έργο που πρέπει να αποκτήσετε. Γραμμένο από τον πατέρα Ανδρέα Μιχαηλίδη, "Η Παναγία Μας", είναι ένα εγχειρίδιο θα λέγαμε, το οποίο και συνέγραψε όσο βρισκόταν και υπηρετούσε στον ναό της Παναγίας της Ελεούσης του Νόττινγχαμ της Αγγλίας.

Με πολλή αγάπη λοιπόν, ο πατέρας Ανδρέας, κάνει μια εισαγωγή, συστήνοντάς μας την Παναγία, τον ρόλο και την αξία της, προχωρώντας στην συνέχεια σε μιαν ανάλυση σχετικά με:
- Τα Εισόδια της Θεοτόκου
- Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου
- Την Κοίμηση της Θεοτόκου

Έπειτα ακολουθούν οι σημαντικότεροι ύμνοι σχετικά με την Παναγία, οι οποίοι και ακούγονται σε μεγάλες γιορτές προς τιμήν της χάρης της και όχι μόνο, από την Ορθόδοξη εκκλησία:
- Οι Χαιρετισμοί προς την Παναγία μας ή ο Ακάθιστος Ύμνος
- Ύμνοι του Επιταφίου της Υπεραγίας Θεοτόκου
- Ύμνοι προς την Παναγία
- Ήρθες Υιέ μου!
- Ήρθες μητέρα μου!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Μάτι".

Αναδημοσίευση από Το Μεγαλείο των Τεχνών:

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΑΡΡΕ: ΔΕΣΜΟΙ ΑΙΜΑΤΟΣ" ΑΠΟ ΤΟ LIBRARY TALES

Τώρα που σιγά σιγά αποχαιρετούμε το καλοκαιράκι, έχω να σας προτείνω ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο προσωπικά αγάπησα και είμαι σίγουρη ότι όλοι οι φαν την λογοτεχνίας του φανταστικού θα κάνουν το ίδιο!

Πολλές φορές έχω πει ότι κάποια θέματα έχουν εξαντληθεί και γενικά υπάρχει ένας κορεσμός, ένα από αυτά είναι και οι βρικόλακες. Όταν λοιπόν έχουν γραφτεί τόσα βιβλία, με τόσες διαφορετικές εκδοχές των βρικολάκων, είναι πολύ δύσκολο να πρωτοτυπήσει κανείς. Η Kristen Painter όμως δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα ως προς αυτό. Έχει δημιουργήσει έναν εξ ολοκλήρου δικό της κόσμο, στον οποίο ζουν πλάσματα απίστευτα που θα τα συναντήσουμε για πρώτη φορά! Πλην όμως της πρωτοτυπίας έχουμε και μια εξαιρετική γραφή αλλά και μια απίστευτη πλοκή! Γενικά δεν μπορώ να βρώ κάτι αρνητικό να πω για το συγκεκριμένο βιβλίο. Έως και η μετάφραση και η επιμέλεια είναι άψογες. Το απόλαυσα κυριολεκτικά από την πρώτη σελίδα μέχρι και την τελευταία! Η ροή της πλοκής είναι χειμαρρώδης και η δράση καταιγιστική με αποτέλεσμα να είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν θα βαρεθείτε στιγμή. Οι καλοσχηματισμένοι χαρακτήρες γίνονται πολύ γρήγορα οικείοι, θα τους αγαπήσετε αναμφίβολα! Η Κρίσαμπέλ και ο Μάλκλομ είναι πλέον δυο από τους πιο αγαπημένους μου ήρωες. Ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο της σειράς " Ο Οίκος των Κομμαρέ" που αν μεταφραστεί απευθείας θα λέγεται "Σάρκα και Αίμα" και ελπίζω να μην αργήσει να φτάσει στα χέρια μας!

Αναδημοσίευση από το Library Tales:

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ


Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους!
Ο Αύγουστος μας αποχαιρέτησε οριστικά και έδωσε τη θέση του στον Σεπτέμβριο...
Και αν και θα έπρεπε να πούμε καλό φθινόπωρο, το καλοκαίρι μοιάζει να μην είναι αποφασισμένο να φύγει ακόμα...
Οπότε, ο καθένας από εμάς, ας απολαύσει όποια εποχή από τις δύο προτιμάει, για όσο θα κρατήσει η δυνατότητα επιλογής...