Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΚΑΚΙΑΣ ΞΥΔΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ "ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ"

Η ομιλία της συγγραφέως Κάκιας Ξύδη, στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου των εκδόσεών μας, "Ξεπεσμένοι Άγγελοι", στις 20/12/2012, στην Αθήνα:

«Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί υπάρχουν εμπόδια στους μεγάλους έρωτες. Ποτέ δεν μπόρεσα να το εξηγήσω. Όταν έφτασε η ώρα να το βιώσω, αντί να το παλέψω, αφέθηκα στη μοίρα μου. Ποιος είπε όμως ότι η μοίρα είναι ελαστική. Ποιος σου διασφαλίζει ότι θα ξεπεράσεις τα πάντα; Κανένας. Γι αυτό ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπεις την προσπάθεια. Γιατί όταν αγαπάς δεν πρέπει να αφήνεις εμπόδια να μπαίνουν στο δρόμο σου. Πρέπει να έχεις δύναμη και θέληση να προσπεράσεις το κάθε τι. Μόνο έτσι μπορείς να διεκδικήσεις την ευτυχία. Αλλιώς είναι εύκολο να τη χάσεις».

Διαβάζω στην πρώτη σελίδα το σημείωμα της συγγραφέως και αρχίζει να με πιάνει μια ανησυχία. Φοβάμαι για την συνέχεια, φοβάμαι ότι στις σελίδες αυτού του βιβλίου θα βρω πολλές φορές τον εαυτό μου εκεί μέσα. Γιατί τι είναι η ευτυχία και πόσο αποφασισμένοι είμαστε στη ζωή μας να την κατακτήσουμε; Λέμε ότι ψάχνουμε να την βρούμε αλλά πόσο έτοιμοι είμαστε να την καλοδεχτούμε όταν έρθει;

Μήπως όταν την βλέπουμε να έρχεται, μήπως όταν μπαίνει ακάλεστη μέσα μας και μας ξεσηκώνει, μας αλλάζει τις καλοκουρδισμένες ζωές μας, δειλιάζουμε και κάνουμε πίσω. Η καρδιά λέει προχώρα. Η λογική λέει κάνε πίσω, που πάς δεν το βλέπεις ότι πρόκειται να καταστραφείς. Και εμείς μένουμε μετέωροι να περπατάμε πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί και να παλεύουμε να ισορροπήσουμε γέρνοντας πότε από την μια μεριά πότε από την άλλη. Τα χρόνια περνάνε όμως και η ζωή δεν μας χαρίζεται. Δεν υπακούει η καρδιά στις αποφάσεις του νου και ενώ κατά βάθος το ξέρουμε συνεχίζουμε να την αγνοούμε και της κάνουμε πείσματα και κάνουμε έναν αρραβώνα με έναν άντρα που δεν είναι εκείνος που θέλουμε, και κάνουμε ένα γάμο με έναν άνθρωπο που δεν είναι εκείνος που έχουμε στα όνειρά μας και τις νύχτες ξυπνάμε ιδρωμένοι και αγανακτισμένοι από τις αποφάσεις μας. Υποτασσόμαστε στη μοίρα μας και τα πρέπει του κοινωνικού και του οικογενειακού μας περιβάλλοντος αγνοώντας της φωνή της δικής μας ψυχής που ασφυκτιά και φωνάζει μέσα μας χωρίς να βγαίνει ήχος.

Πολλές φορές περιμένουμε τον από μηχανής θεό να δώσει την λύση που λαχταράμε, την λύση που εμείς δεν τολμάμε να δώσουμε. Ευτυχώς σε αυτό το ρόλο η ζωή μας έχει δώσει τους φίλους, τους φίλους που μπορούμε να στηριχτούμε επάνω τους σε κάθε καλή και κακή στιγμή της ζωής μας, που μπορεί να μας πάρουν από το χέρι, όπως έγινε στην περίπτωση της Αγγελικής και να μας πάνε ένα ταξίδι στην Θεσσαλονίκη ή στο Παρίσι και να μας βοηθήσουν να βρούμε και πάλι τον χαμένο εαυτό μας, την χαμένη λογική μας. Η ηρωίδα της Γιώτας η Αγγελική γνώρισε αυτόν τον έρωτα τον ένα και μοναδικό. Συνάντησε τον Άγγελο και ονειρεύτηκε να ζήσει όλη τη ζωή μαζί του. Άλλα σχέδια όμως είχε η ζωή και εκείνη μικρή και ασήμαντη σε τούτη εδώ την γη δεν μπόρεσε με την μεγάλη της θέληση να τα αλλάξει.

Όσο διάβαζα το βιβλίο της Γιώτας η Αγγελική ήμουν εγώ. Εγώ η ανόητη που άφησα την αγάπη να φύγει μέσα από τα χέρια μου και συμβιβάστηκα σε μια ζωή μίζερη και άχαρη. Η Γιώτα με την απλή και ρεαλιστική γραφή της με έκανε να κρυφοκοιτάζω την ζωή μου από την κλειδαρότρυπα και να νευριάζω που δεν είχα την τόλμη να διεκδικήσω την αγάπη μου και έπεφτα από το ένα λάθος στο άλλο.

Το βιβλίο της Γιώτας είναι καλογραμμένο, έχει πολλές ανατροπές και πολύ δυνατές στιγμές αγάπης, έρωτα, πάθους, υποχρέωσης, φιλίας, υπομονής, καρτερίας, συμβιβασμού. Αξίζει να του αφιερώσετε το χρόνο σας, θα σας κρατήσει καλή συντροφιά, θα σας ταξιδέψει στα αδιάβατα μονοπάτια της νεανικής σκέψης, που πολύ πιθανόν να βρίσκεται πολύ κοντά στην δική σας, θα σας συνεπάρει η πλοκή του που μέσα από την υπερβολή του μύθου θα σας δώσει μηνύματα που πρέπει όλοι να έχουμε υπόψη μας είτε βρισκόμαστε από την πλευρά των νέων είτε των γονέων είτε των φίλων.

Εύχομαι στη Γιώτα κάθε επιτυχία στο δύσκολο συγγραφικό μονοπάτι που επέλεξε. Σας ευχαριστώ.